Daar waar ik afgelopen jaar besloot iets aan mijn alcoholverslaving te doen, met alle gevolgen van dien, bleek er ineens nog een onwelkom ding in mijn systeem te zijn geslopen. En juist ik, als founder van lifehacking.nl, zou toch beter moeten weten…
In theorie heb ik mijn informatiehuishouding hartstikke goed op orde: systemen werken, filters doen het, ik heb mijn tv al jaren geleden de deur uit gedaan en volg nauwelijks tijdlijnen op Facebook en Twitter. Maar toch betrapte ik mezelf er ineens op dat ik dagelijks, vanaf het moment van ontwaken tot het moment waarop het licht uitgaat ’s avonds, achter elkaar een stuk of 14 apps aan het ‘checken’, was, om bij de laatste aangekomen, weer bij het begin te beginnen…(een bekend patroon, vrees ik, voor velen). En tot mijn plotselinge schrik ontdekte ik dat deze hap-snap junkinformatie enorm ten koste ging van mijn o zo broodnodige in-depth reading.
Dus ik besloot tot een radicale ommezwaai.
Voor 10 uur ’s ochtends en na 10 uur ’s avonds raak ik geen (social) media met nieuwe prikkels meer aan.
Het eerste wat ik momenteel doe als ik wakker word, is mijn Kindle pakken om me op mijn behoorlijk opgebouwde boekencollectie te storten. Ik lees me ineens te pletter! Zo las ik
de afgelopen weken Homo Deus van Yuval Noah Harari (lees even dit artikel op Wired en bekijk deze Ted Talk) en De gekooide recherche; heel interessant met betrekking tot de lezingen die ik vandaag de dag voor de politie geef. Momenteel ben ik halverwege het boek De Uitvinders, van Walter Isaacson (de biograaf van Steve Jobs). Over de geschiedenis van de computer. Met echt prachtige pareltjes over hoe innovatie werkt. En veel leuke nieuwe weetjes. Over de invloed die de dochter van Lord Byron, Ada Lovelace rond 1840 had, op het denken en conceptualiseren van de huidige computers. En dat de eerste computerprogrammeurs ter wereld zes vrouwen waren, die aan de ENIAC werkten. Een echte aanrader, dit boek!
Ik probeer een overzicht bij te houden van de interessante boeken die ik lees in mijn booklog, dat standaard in de zijbalk van deze nieuwsbrief te vinden is.
Een en ander had trouwens tot gevolg dat ik ook ineens weer dringend behoefte had aan een analoge boekenkast. (Die had ik namelijk niet meer, sinds onze laatste verhuizing, mijn geweldige boekenkast waarvoor ik geen plek meer kon vinden, staat tegenwoordig in Den Haag bij de mensen van Kracht in nl).
Dus ik ging naar de winkel en kocht er een. En legde er mijn antibibliotheek in aan. (Een antibibliotheek, wat is dat nou weer? Dat is wat Umberto Eco zijn verzameling ongelezen boeken noemt. Lees Why unread books are more valuable to our lives than read ones.)
Grappig: precies in dezelfde week leerde ik via Sanne Roemen een nieuw woord kennen in dit kader: Tsundoku.